Sociale organisatie. In overeenstemming met de klassieke monastieke sociale structuur - het cenobitische klooster - worden huisvesting, maaltijden, kleding en naleving van liturgie en andere diensten geregeld door een centrale regel die voor alle monniken gelijk is, en monniken doen afstand van de controle over persoonlijke bezittingen. De abt is een patriarch die voor het leven dient en de absolute autoriteit en geestelijke vader van de broederschap is.(waarvan de leden gewoonlijk paters worden genoemd). De overste wordt bijgestaan door een raad van oudsten. Op de berg Athos bestaan ook enkele "idioritmische" kloosters. In deze worden de interne regels bepaald door een raad van oversten, leden voor het leven, die ook bepalen welke monniken tot die raad worden toegelaten. Een raad van twee of drie monniken, verkozen voor een termijn van een jaar, staat aan het hoofd van de raad.Monniken in idioritmische kloosters kunnen betaald worden voor hun diensten, behouden de controle over hun persoonlijke eigendommen, verdienen geld van externe bronnen of door persoonlijke vaardigheden zoals het schilderen van iconen, en eten in hun eigen appartementen volgens hun eigen schema's. Accommodaties zijn het gemeenschappelijk eigendom van het klooster. Het bijwonen van diensten, het naleven van vasten en feestperiodes,werkopdrachten en werkroosters zijn allemaal in overeenstemming met de centrale regel en het besluit van de raad van oudsten. Skites kunnen ook cenobitisch of idioritmisch zijn. De Athonitische wet devalueert idioritmisme als een abnormale toestand die nodig is door extreme economische of andere moeilijkheden; het staat kloosters toe zich om te vormen tot cenobitisme, maar niet tot idioritmisme. De huidige opleving op de berg Athoswordt gekenmerkt door een wijdverspreide omschakeling van oude idioritmische instellingen naar het cenobitisme. Volgens een eeuwenoud patroon van sociale verandering op de Athosberg hebben jonge broederschappen, waarvan velen geleid worden door charismatische discipelen van de moderne Athonitische kluizenaar en spirituele vader, Iosif de Grotbewoner, zich eerst gevestigd in kleinere nederzettingen (kellia en skites) en vervolgens in ontvolkte heersendeNaarmate hun aantal groeide, gevoed door de hedendaagse conservatieve religieuze heropleving, hebben ze vervallen en ontvolkte idioritmische kloosters gekoloniseerd en gerestaureerd. De nieuwe rijkdom die gepaard ging met de religieuze heropleving heeft deze broederschappen in staat gesteld om nieuwe kloosters en missies te stichten buiten Athos, tot in de Verenigde Staten en andere landen.Canada.

Politieke organisatie. De kloostergemeenschap wordt, in overeenstemming met het grondwettelijk handvest van 1924, geregeerd door een tripartiete regering. De representatieve wetgevende vergadering en het representatieve administratieve orgaan (de Heilige Gemeenschap) bestaan elk uit twintig leden met een ambtstermijn van een jaar, één uit elk van de regerende kloosters. De uitvoerende macht is een comité van vier monniken, de "Heilige Epistasia", waarinElk van de twintig kloosters wordt om de vijf jaar vertegenwoordigd in een regelmatige cyclus. De voorzitter van de Heilige Epistasia rouleert tussen de vertegenwoordigers van de Megisti Lavra, Vatopedi, Iveron, Chilandari en Dionysiou in dezelfde vijfjarige cyclus. Daarnaast is een civiele gouverneur, benoemd door het Griekse ministerie van Buitenlandse Zaken, verantwoordelijk voor de algemene handhaving van de openbare orde,wordt ondersteund door een klein kantoorpersoneel en houdt toezicht op overheidsfunctionarissen die verantwoordelijk zijn voor financiële administratie, bosbouw, oudheden, enz., plus een klein contingent van de Griekse Nationale Garde, die verschillende posten op het schiereiland heeft.

Sociale controle en conflict. Het monastieke systeem vereist van alle monniken onderdrukking van de wil en alle vormen van zelfbevestiging, die voortdurend moeten worden uitgeoefend in relaties met andere monniken, vooral oudere monniken en de abt of spiRitueel vader. Door dit systeem wordt extern conflict tussen monniken geminimaliseerd en intern conflict versterkt. Dit internaliseren van conflict, gekoppeld aan het geloof dat alleen door de zuiveringvan de ziel van de monnik door de onderdrukking van zijn eigen wil het mogelijk is om ontvankelijk te zijn voor de wil van God, bijdraagt aan een sociale orde waaraan iedereen zich verbindt omwille van persoonlijke verlossing.

Niettemin wordt het Athonitische monnikendom gekenmerkt door een aantal conflicten, zowel met betrekking tot de seculiere wereld als binnen of tussen de broederschappen. Als religieuze professionals die een sterk standpunt innemen over zaken als interkerkelijke oecumene en de relaties tussen kerk en staat in "orthodoxe" landen, vormen de monniken een Religieuze Rechtervleugel binnen de Oosters Orthodoxie.De associatie met conservatieve basisorganisaties, die door die associatie gelegitimeerd worden, brengt hen in conflict met kerkelijke functionarissen wiens autoriteit ze ondermijnen. Vandaag de dag worden de Hagiorieten ook bedreigd door een roep in Griekenland om de Athosberg en de kloosters om te vormen tot een nationaal park met musea. Intern heeft de Hagioritische gemeenschap moeilijkheden gehad,In de laatste decennia voor de Russische Revolutie bijvoorbeeld, nam de populatie Russische monniken zo sterk toe dat de Grieken bang waren voor een Russische overname van de Heilige Berg, een angst die tot op de dag van vandaag voortduurt.

Lees ook artikel over De berg Athos van Wikipedia