Huwelijk. Het huwelijk was monogaam en men geloofde dat het tot in het hiernamaals stand zou houden. In theorie kozen mensen hun eigen echtgenoten, maar hooggeplaatste families controleerden tot op zekere hoogte de huwelijkskeuzes van hun kinderen. De huwelijksceremonie bestond uit een korte periode van bruidegomdienst door de bruid en een uitgebreide uitwisseling van goederen van beide kanten. De leidende families van hooggeplaatste clans hadden de neiging om te trouwen.Tegenwoordig is sociale klasse een factor bij de keuze van partners, net als in de gewone samenleving, en sommige mensen trouwen met blanken of indianen van andere stammen die ze op school of op het werk hebben ontmoet. Matrilokaal wonen was de regel. Tegen het midden van de jaren 1920 leefden een aantal mensen in neolokale huishoudens, die vandaag de dag de overhand hebben. Huwelijken werden met enige regelmaat ontbonden. Seksuele trouw werd verwacht, maar de meeste mensen trouwden met een blanke of een indiaan van een andere stam.Ontrouw was bekend en vaak onderwerp van roddels en vermoedens. Het werd niet bestraft, hoewel scheiding vaak het gevolg was.

Huishoudelijke eenheid. Aan het begin van de negentiende eeuw was de kleine uitgebreide familie waarschijnlijk het meest gebruikelijk. Aan het eind van de negentiende eeuw en in de twintigste eeuw was de matrilokale stamfamilie de geaccepteerde vorm, waarbij meestal de jongste dochter overbleef terwijl oudere dochters en hun echtgenoten huizen bouwden aangrenzend aan of in de buurt van het ouderlijk huis.

Erfenis. Clanland en ceremoniële en politieke posities gaan binnen de clan over. Vee gaat meestal van de ouders naar kinderen van beide geslachten, meestal zonen. Dochters erven huizen.

Socialisatie. De vroege socialisatie was permissief. Na ongeveer vier jaar werd van kinderen verwacht dat ze kleine taken begonnen uit te voeren en ze werden beschaamd of bedreigd als ze niet gehoorzaamden. Jongens werden strenger behandeld dan meisjes, het voorkeursgeslacht. Vanaf de jaren 1880 tot ongeveer de jaren 1920 was er veel strijd over het naar school sturen van kinderen en zelfs kinderen die graag wilden gaan, werden soms meegenomen om op de boerderij of in de familie te werken.De laatste jaren wordt onderwijs erkend als waardevol.