express no3: yvonne recenseert de troebadoers

recensie door yvonne swarts

maakt verbinding op het podium rijkere kunst?

drie grote namen uit de groninger muziekscene lokten mij zondagmiddag naar ter apel. ik heb er zin in. dat het in het klooster is heeft, behalve praktisch, verder niet zo mijn aandacht.

EWexpress3troebadoers710 alex vissering, jan henk de groot en edwin jongedijk (v.l.n.r.) pakken samen de instrumenten op en dan is de plaats van delict niet van groots belang. toch? dit vooral door hun ieders opgebouwde prachtige eigen repertoire.

de entree in het klooster is in een klein keurslijfje gestoken. vanwege de uitreiking van de cultuurprijs 2014 van de gemeente vlagtwedde en de verbinding in dit geheel met de opening van de grunneger weke, belanden we (ook inspirator l.janson heeft zijn zinnen gezet op een relaxt middagje uit) eerst in het voorportaal van de muzikale arena. de gasten spreken allen vanachter de grote p (?) van de kansel. voel me hierdoor onbewust toch wat ongehoorzaam worden. even een snoepje voor de schrik.

na de toekenning van de inderdaad mooi bedachte en gemaakte prijs, laat de winnaar, de heer h. ter heijden, het kleinood in zijn enthousiasme bijna tegen de kansel stuiteren. blij, dat is hij.
ah, de poort opent zich en ik heb er echt zin in. ook wel in een versnaperingetje maar soi, eerst de troebadoers. in de immens hoge ruimte staan meerdere snaarinstrumenten vol verwachting in stilte klaar. hier en daar een muziekstandaard of hoe heet zoiets ook alweer in vakjargon ? dan drie leuke groninger kerels, beetje interactie met het keurig in rijtjes op houten banken zittend publiek.

de take off is voor edwin, met zachte zwoele stem. hm wat een fijn geluid heeft die pekelder toch. en dan die drie doordringende unieke stemmen samen, maar zo hee, wat een echo. alsof alle monniken tegelijk hun schone koorstemmen laten galmen door de kanunnikenkerk maar dan met de rauwheid van edwin, jan henk en alex.

ze zijn best goed, mooi gekozen repertoire ook. beetje cajun, liedje van chris christofferson, een gouwe ouwe huis van de rijzende zon. de slidegitaar van alex klinkt wel mooi in deze ruimte. veel te kort. zou graag meer van deze gitaristen willen horen op dat vlak. beetje meer muziek.

door die kloostergalm kan ik helaas bijna niets verstaan en krijg zelfs na enige tijd wat druk in mijn hoofd. nou ben ik eerlijk gezegd ook niet veel kerkgeluiden gewend. is het nu door deze setting dat het detail wat verloren gaat of is het de drie keer één-formule die het zo vol maakt ?

deze mannen spelen ieders ook met eigen band. wat geven ze elkaar met dit samenspel ?

vanwaar deze vele vrienden-van-concerten de laatste tijd. missen de muzikanten een soort van spirit, hebben ze zin om samen te spelen? beetje sixties. woist wel. enzo.

waar zijn ook die oude boerenschuren met lekkere banken en een dansvloertje van zand ? genoeg animo voor volgens mij. zet je crystal op van new order, krijg je vanzelf zin. keep it coming mooie mensen van westerwolde. zet de baanderdeuren wijd open, rij de trekkers eruit en voetjes van de vloer. vlakke vloerpodia zijn helemaal in deze zomer.

maar goed, ik dwaal af. iets voor een volgende express misschien. een magisch mei feestje, kom maar op met jullie inspiratie.

pfff…het duizelt me een beetje. maar ja, door de monnikengalm worden de gezongen talen ook weer één. frans, engels of grunnegs, de klank van de stem geeft een gevoel. muziek is gevoel. en het overbrugt generatiekloven, waar jan henk zingt voor zijn dochter, speelt alex voor zijn kleindochter. singer-songwriters met elkaar verbinden is toch ook gewoon wel mooi.

de troebadoers zie ik graag nog eens in een andere setting, met of zonder elkaar, maar het liefst authentiek en met een zeker verdiende interactie met de liefhebbers van hun muziek, mede door een goed geluid. en een nieuwe hit van deze drie knallers samen, dat lijkt me echt prikkelend.

nou..wel wait.

na een toch wel weer verrassende middag op meerdere fronten sjezen we in het donkergroene vliegtuig van mijn galante escort over modderige zandpaden dwars door het mooie westerwolde terug naar bij de kachel. op naar het volgende avontuur.

%d bloggers liken dit: