het nieuwe denken, de oude en de nieuwe economie, een andere snelheid, sociale activa zijn van die kreten waar je steeds vaker tegen aanloopt. niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat het oude niet veel meer heeft opgeleverd dan de wetenschap dat het anders moet. na zo’n financiële crisis is iedereen het daar wel over eens.
in de periode dat ik een keukenscepter zwaaide, lang verhaal, raakte ik begeesterd door het slow food concept. een groep italianen onder aanvoering van carlo petrini rolde in enkele jaren tijd een wereldwijde organisatie uit die staat voor biodiversiteit, smaakeducatie en kwaliteit. bewust zijn van het voedsel wat we eten en de verantwoordelijkheid nemen om ons erfgoed – qua traditie en cultuur – te bewaken zodat dit genoegen mogelijk is.
een logisch vervolg op deze ontwikkeling is het ontstaan van het keurmerk cittaslow. dezelfde uitgangspunten maar dan specifiek gericht op de omgeving.
aangenaam verrast waren we dan ook toen de plannen bekend werden over de nieuw op te richten gemeente westerwolde en de wens om dit keurmerk mogelijk te gaan voeren. niet alleen waren we verrast, het was voor ons ook de aanleiding maar eens echt aan de gang te gaan. het verbinden van schoonheid in het fraaie westerwoldse landschap met als uiteindelijk doel het oprichten van een fysieke omgeving waar deze doelen verwezenlijkt gaan worden.
het veendiep in vriescheloo is één van de omgevingen waar we onze pijlen op richten: kleinschalig theater, noaberschap, mooi eten, exposeren, moestuinen, boomhutten, boltjalks zijn ingrediënten waar we samen met de gemeente bellingwedde een mooi gerecht van willen bereiden. vooral die gezamenlijkheid is belangrijk. lokaal en breed gedragen is het de basis om uiteindelijk te komen tot sociale welvaart.
dat zijn de nieuwe doelen.
een fijne maand,
leo janson
expeditieleider, expeditie westerwolde
.
expeditie westerwolde 