alleen uit chaos ontstaat orde…
en zo is het!
de rust die ons zo kan kenmerken is weer terug, festina lente, mensen waaien aan en raken aangenaam verrast en dat is het doel, blij verrassen.
zo eenvoudig is het, beeldend vanuit een mondiaal perspectief en zonder nonsens, roep ik wel eens dat als iedereen aardig is voor zijn of haar buren, maar dan ook iedereen!, de wereld er onomkeerbaar prettiger uit zou zien.
zo simpel is het natuurlijk niet, veel te eenvoudig bedacht, bij complexe problemen horen nu eenmaal complexe oplossingen… maar toch…..aan deze gedachte op zich is niet zo heel veel mis, een cirkel die sluit.
de tramwerkplaats aan de haven in winschoten staat er weer, de agenda loopt vol, er is mooi eten en het decor is gelukt. dat wil zeggen, op de kerstboom na. wat vaak de wereldvrede verbeeldt droeg in de brasserie bij tot een heus ballengevecht, uit kostenbeperkende-overwegingen mocht marjan slechts putten uit een al bestaande doos ballen, ballen die oorspronkelijk van wilbert waren. een overgebleven kavel uit de inventaris van de stelmakerij in oudeschans daar waar hij ooit de scepter zwaaide.
met deze beperkte mogelijkheden ging marjan, onze art director, aan de slag. een gerubriceerde boom moest het worden, een veldje goud wisselt zich af met een veldje zilver en zo verder. ondanks zijn aanvankelijke enthousiasme keerde wilbert zich, gesterkt door omstanders, tegen deze boompimp, te saai vond ie, meer ballen, meer romantiek waren zijn strijdkreten. loslaten en vasthouden duelleerden met elkaar om een ogenschijnlijke winst. gelukkig wisten ze beter.
op zoek naar een lekkere bubbel voor ons feestje tijdens oud&nieuw – er zijn nog reserveringen mogelijk! – vond ik een clairette de die, ’n niet te grote sprenkel, beetje muskaat en op de fles gerijpt, herinneringen borrelen omhoog, hemelse herinneringen aan lange nachten…..
met een fles ‘om te proeven’ onder mijn arm stapte ik de brasserie binnen. marjan, net terug van ‘de action’ – bij ons thuis op z’n frans uitgesproken – was, gewapend met extra ballen en een trap aan de revitalisering van de boom begonnen.
wanneer ontaard kunst in een praktisch handvat, wat mag nu wel en wat niet mijmerde ze terwijl de trap uitklapte. hoffelijk als hij is gaf wilbert haar naast een helpende hand, een lach, een bal en een laatste aanwijzing. zin in een bubbeltje, riep ik, met een dof knalletje opende zich een fles, op de toekomst! proostten we, een mooier kerstkaartje hadden we niet kunnen fotograferen.
een gezond 2015 voor een ieder!
fijne maand!
leo janson, expeditieleider
expeditie westerwolde 