geen kunst voor de bühne
afgelopen week had ik een gesprek met pieternel van der kooij. een bevoorrecht mens noemt ze zichzelf. en terecht.
zo’n twintig jaar geleden streken zij en haar echtgenoot vanuit het zuidhollandse noordwijkerhout neer in de weidsheid van westerwolde. ze zochten de ruimte op om er hun kinderen een zorgeloze jeugd te bezorgen.
pieternel (dordrecht 1958) doorliep na haar middelbare school de detailhandelschool en hield zich eveneens bezig met technisch reclametekenen. voordat zij met haar gezin naar vlagtwedde verhuisde, werkte ze als creatief therapeute in de psychiatrie in noordwijkerhout alwaar zij ook haar echtgenoot leerde kennen.
haar hele leven al houdt pieternel zich bezig op het creatieve vlak. de drang om te scheppen zat er al vroeg in. eenmaal gesetteld in oostgroningen richtte zij een atelier voor zichzelf in om zich met volle toewijding op haar creatieve kant te kunnen storten. ze volgde lessen bij o.a. beeldhouwster toos hagenaars en kunstenares yvonne struys.
pieternel ontwikkelde zich allround in verschillende technieken, van het maken van installaties tot werken met keramiek, steen en acryl- en olieverf. dit laatste vergt op dit moment veel van haar tijd.
pieternel is zeer betrokken met de wereld. er gebeurt echter dagelijks zoveel lelijks om ons heen waardoor pieternel zichzelf ten doel heeft gesteld om deze op haar manier toch mooier te maken. er iets moois tegenover zetten, als het ware. en dat kan zij!
haar werk kenmerkt zich vaak door figuratief werk met de mens als uitgangspunt. geen hoekige lijnen, maar ronde vormen. harmonie en warmte staan centraal. sommige werken vertonen zelfs gestileerde jugendstil-elementen, waardoor haar grafische achtergrond zich verraadt.
pieternel spreekt over haar werk en leven met een zekere mate van tederheid waaruit blijkt dat er inderdaad een bevoorrecht en gelukkig mens tegenover mij zit. haar warmte en genegenheid spreekt zij uit voor haar echtgenoot en drie kinderen en het scheppende werk dat zij mag doen.
exposeren doet ze vrijwel niet. een heel gedoe. pieternel creëert voor zichzelf, haar omgeving en zo nu en dan in opdracht. er is nog veel te bespreken, maar dat doen we niet nu.
na het afscheid realiseer ik mij hoe mooi het is om maandelijks een heel klein kijkje te mogen nemen in het creatieve leven van een scheppende medemens. want kunst maken is eigenlijk heel intiem, zoveel is mij wel duidelijk geworden.
expeditie westerwolde 