een lieve vriendin en collega van ons stuurde ons afzonderlijk ’s avonds rond 22.30 uur een whatsapp vanaf haar vakantieadres in het zuiden van europa. ik las in een boek op dat moment. het was een korte, wervelende en gelukkige app!
een paar maanden geleden verhuisde zij van het ene westerwoldse dorp naar een ander, iets verderop. ze was flink bescheidener gaan wonen. zo gaat dat wanneer de oude dag zich aandient, dunkt mij.
tijdens het inpakken van haar boedel, net voor haar verhuizing, vond zij een beschilderd stuk karton op zolder terug. ooit voor haar gemaakt en aan haar gegeven door een dankbare amerikaanse logé. meer dan dertig jaar geleden. mijmerend bij dit relikwie dacht zij terug aan deze bijzondere ontmoeting. nu, zovele jaren later bood google uitkomst. en wat bleek: de maker ervan bleek inmiddels een gevierd kunstenaar. van de weeromstuit belde zij een gerenommeerd veilinghuis in amsterdam om voorzichtig te informeren of zij belangstelling hadden voor dit werk. en dat had men. en hoe.
nu heeft onze vriendin en collega een zware tijd achter de rug. om gezondheidsredenen was haar verblijf in het verre zuiden van europa geen luxe, maar een must! uitblazen van een boel narigheid. in de whatsapp meldde zij dat zij aan de champagne zat. bellenwijn die ik direct associeer met luxe en ’iets te vieren’ hebben. wat bleek? het stoffige karton van weleer had haar een prachtig bedrag opgeleverd! en er zat nog een krak in ook!
die nacht hebben leo en ik, afzonderlijk van elkaar, ook een glaasje bellenwijn uit de kelder gehaald en open getrokken om dit met haar mee te vieren. we hebben op haar gezondheid, haar tweede leven en dit financiële geschenk geproost!
in een grijs verleden en in mijn tijd als schoolmeester had ik een leerling in de klas uit een zeer bemiddeld gezin. zoals dat gaat tijdens een gesprek met de klas, had ik mij als sociaal liberaal voorzichtig laten ontvallen dat geld alleen niet gelukkig maakt. waarop het kind, als kloon van zijn rupsje-nooit-genoeg vader zijn vinger opstak en zei: “dat klopt meester, daar horen ook goud, grond en aandelen bij!”
leo en ik hijgen nog na van alle bedrijfsactiviteiten en emoties van de afgelopen weken, waarbij we ons realiseren dat we maar weinig tijd hebben gekregen om alles te verwerken. het plotseling overlijden van een van onze gewaardeerde gasten van onze jazzclub alsmede het verscheiden van ’onze’ burgemeester, pieter smit. beide kenden we ze als zeer beminnelijke mannen van half in de vijftig. plotseling waren zij er niet meer en verloor het leven even glans. alle getob en drukmakerij wordt dan ineens weer relatief. net als de opbrengst van het geveilde stuk karton.
toch hebben we met de fles uit de kelder in onze hand iets meegevierd! in de eerste en niet in de laatste plaats de geldelijke bijschrijving op de rekening van onze vriendin. maar bovenal een heildronk uitgebracht op het leven! en dat van hein en pieter! en bovenal op het leven van onze collega! zij is er nog. wij prijzen ons gelukkig!
Verstuurd vanaf mijn iPad
expeditie westerwolde 