februari 2018, geen column
de griepepidemie bracht mij hoge koortsen. dagen aaneen wisselden dimensies zich moeiteloos af met idioterie.
een eerst nog meedogenloos dekbed ontpopt zich als een zwevend tapijt boven een westerwolds maanlandschap.
het hoofd leeggeroofd noopte het mij te erkennen dat er voor deze maand niets meer in zat.
maart 2018, geen column
nog nauwelijks hersteld van de expeditie in februari ontstaan er nieuwe uitdagingen.
op hoogte balancerend, monteerde ik ter voorbereiding van de expositie van kunstschilder jonathan otten een rail.
vele gebroken ribben later, met ‘sister morphine’ aan mijn bed, valt ook deze maand in dromen uiteen.
slaap zacht,
leo janson
expeditieleider, nog even in ruste
expeditie westerwolde 