höfte, eind juli 2017
stoel voor een opengeslagen krant op de eettafel, rechts van het dagblad een kop koffie en een bak lauwe muesli. het is zeven uur, de hond rekt zich en gaapt, zijn staart kwispelt me een goede morgen. zoals een kloosterling zijn spirituele oefening beoefent dompel ik me elke ochtend onder in dit moment, al jaren, elke ochtend weer.
alleen de gazet veranderde. het leidsch dagblad werd haagsche courant om, zoals het lijkt, met het dagblad van het noorden te eindigen. de wens om mijn ochtendritueel in eenzame afzondering te beleven wordt vandaag verstoord door de forficula aurcularia. meeliftend vanuit de buitenbrievenbus naar de tafel ontsnapt hij woest uit de voorheen dichtgeslagen krant.
volgens sommige gebiedsarchivarissen strekt westerwolde zich van oudsher uit van bad nieuweschans tot roswinkel in drenthe. de remise in het bad-dorp, ooit emplacement van rangerende wagons wordt omgetoverd tot een heus cittaslowcircus. mouters, brouwers, pastadraaiers en bakkers stropen straks hun mouwen op tot boven de ellebogen. aan de rand van groningen waait de zachte bries van het nieuwe ondernemen.
op verzoek schoven wij aan, een gemêleerd gezelschap van vakidioten en specialisten zit aan tafel. elkaar versterken door te verbinden is het onderwerp. uit mijn mouw kruipt de oorwurm die zich bij mij thuis nog veilig waande maar nu het lijf kromt en zijn tangen opent. zo klein en toch al een heus monster. mijn wijsvinger spant zich tegen het bovenste kootje van mijn op tafel geplaatste duim, pats, weg is ie, een schier onoverbrugbare afstand afgelegd. een westerwolds mannetje op zoek naar een oldambtser vrouwtje.
het gaat je goed!
leo janson, expeditieleider
expeditie westerwolde 