kordaat en elegant loopt zij het etablissement binnen waar we hebben afgesproken. we nemen plaats aan een tafeltje bij de bar. cappuccino komt. gesoigneerd en slechts achtenzestig lentes jong neemt dineke het woord. we tasten even af maar snel komt zij op dreef. ik betrap mij erop dat ik bovenmatig veel zin in dit gesprek heb. ook zij staat er voor open, zo voel ik. op de een of andere manier heb ik een grote bewondering voor wie zij is. gedurende de zestien jaar dat ik hier nu woon, duikt haar naam altijd wel ergens op. zo ineens wordt haar naam door gesprekspartners en passant genoemd. komen haar activiteiten en initiatieven ter sprake. in gesprekken met ondernemers, bij netwerkborrels en bij allerlei culturele activiteiten die worden georganiseerd. dineke smid-de raad. nooit op de voorgrond, maar als een doortastende, krachtige en stille verbindster, die weet wat ze wil. een netwerkster van het zuiverste water.
dineke gaat haar hele leven al voor goud. als je iets doet, dan doe je het goed. en als het even niet lukt, kies je een ander tijdstip om het wel te laten slagen. een zondagskind noemt ze zichzelf, met de gave om gelukkig te zijn.
als jonge vrouw van drieëntwintig jaar ontmoette zij de liefde van haar leven. ze trouwden, kregen later een meisje. samen met haar echtgenoot starte ze een advocatenkantoor in winschoten. dineke werd er chef de bureau. meer dan dertig jaar geleden verhuisden zij naar het wonderschone westerwolde. een mooi terrein aan de weddermarke werd aangewezen als nieuw paradijs.
tot in 1986 haar wederhelft plotseling overlijdt. dineke is dan zelf 37 jaar. haar man net 40. die tijd, de totale ontreddering, heeft haar gelouterd en nog sterker gemaakt. niet bang voor het verdriet, het gemis, voedde zij bewust en helemaal alleen haar dochter op. ontreddering maakte plaats voor rust en het leven ging door.
in 1997 kwam haar huidige partner reint in haar leven. een mooie tijd mocht weer beginnen.
het leven is haar goed gezind, zegt ze. na het afstaan van haar aandeel in het advocatenkantoor van haar echtgenoot, stortte dineke zich op velerlei activiteiten. en ze deed al zo veel. naast het verder ontwikkelen van haar eigen vertaalbureau nam ze plaats in verschillende besturen en zette ze mede allerlei culturele activiteiten op.
zo stond ze aan de bakermat van de smaak van groningen. een succesvolle eetclub waarbij bij mensen thuis of in een restaurant wordt gekookt door vrijwilligers met een andere culturele achtergrond en met producten uit de streek.
ze is actief in de burcht in wedde. niet alleen op de werkvloer bij het organiseren van concerten en lezingen, het organiseren van vrijwilligers e.d. maar ook nog als notulist in het bestuur.
besturen doet ze ook en met niet aflatende energie voor de stichting vesting oudeschans, waarbij ze eveneens in de museumcommissie zit.
soms valt zij met haar stille kracht, haar passie, uithoudingsvermogen en kunde om zaken op haar manier tot een goed resultaat te brengen, uit haar rol. “te pittig” zegt ze. “te ongeduldig dan. maar dat heb ik dan zelf wel in de gaten”. zorgvuldig kiest zij haar woorden. ze houdt van de taal.
ik vraag haar om haar missie. dineke denkt na. ‘wij hebben de verantwoordelijkheid voor de omgeving waarin we leven. die moet je nemen. niet alleen bij het besturen, maar ook voor elkaar, het gebied waarin we wonen. het is belangrijk om dingen te organiseren die mensen activeren en bij elkaar brengen en zo een bijdrage leveren aan de streek.’
expeditie westerwolde 