einstein, nescio en katie
kreeg ongevraagd een doosje in mijn handen gedrukt. voordat ik kon vragen wat het betrof was de vogel alweer gevlogen. na opening bleek het een verzameling kaartjes met daarop wijsheden. ‘het toeval’ wil dat ik gek ben op wijze spreuken, momenten van bezinning. de eerste die ik trok luidde: iemand die nooit een fout heeft gemaakt heeft nooit iets nieuws geprobeerd (albert einstein). nou, zeg nu zelf, een leuke om de dag mee te beginnen toch? ik laat het doosje leidend zijn in deze column.
gods doel is de doelloosheid, verzuchtte nescio. zorgvuldigheid is misschien wel het aller-, allerbelangrijkste in wat voor processen dan ook, van het strikken van je schoenveter tot de wereldse problemen. zie wat er in amerika gebeurt als je de zorgvuldigheid loslaat. gelukkig hebben wij sander van de pavert die het amerikaanse verkiezingstheater terug weet te brengen tot een liefdesduet. maar ook hier in laude kan het schuren als zorgvuldig ingeleide processen stroperig gaan worden. het behouden van industrieel erfgoed moet vanuit de politiek gedragen worden, voluit in de volledige breedte, anders wordt het niets. initiatieven vanuit de samenleving om de melkfabriek laude van nieuw elan te voorzien telkens opzadelen met veranderende inzichten en meningen geeft onrust, gaat voorbij aan de inzet om historie vast te leggen en drijft partijen uiteindelijk uit elkaar.
begrijp met je verstand maar beslis met je hart was de volgende, een lastige. ik kan vraagstukken lang en intensief bekijken en bestuderen. zonder een enkele mening van derden toe te laten overweeg ik in de stilte van mijn bovenkamer alle mogelijke variaties van de consequenties die bepaalde keuzes met zich meebrengen. deze processen kunnen dagen in beslag nemen waardoor de redenen die leiden tot een uiteindelijke keuze te verfijnd geraken en uiteindelijk vervagen. het openbaren aan de wereld van mijn diagnoses is dan ook geen makkelijke opgave. de vraag ‘hoe kom je daar nou bij’ is sneller gesteld dan beantwoord.
zo ook de deelname aan de ‘westerwolde het mooiste natuurgebied van nederland contest’. los van alle beweegredenen en de vraag of je überhaupt mee moet doen aan zo’n missverkiezing moest ik na het horen van de uitslag denken aan een televisiefragment. jaren geleden, we woonden hier nog niet zo heel lang, zapte ik op zoek naar het journaal, langs max koffietijd of zoiets. ik bleef hangen omdat daar een man zat, ben z’n naam kwijt, die reisboeken schreef over alle wereldcontingenten, dikke pillen gevuld met alle denkbare informatie over natuur, cultuur, geografie….studieboeken.
de reden van zijn komst naar deze studio was dat hij dit oeuvre afsloot met een boek over nederland, de slotvraag die hem gesteld werd luidde: u heeft de hele wereld in al haar naden en stiksels gezien en bestudeerd wat was voor u nu het mooiste natuurgebied van nederland?
enkele seconden wreef hij met duim rechts en de wijsvinger aan de andere kant van zijn kin heen en weer, suggererend dat hij het gehele werk in een splitsende aan zich voorbij kon laten komen…..’ter wupping!’ riep hij zelfverzekerd, ‘nooit van gehoord’, antwoordde myrna.
het mooiste word je niet maar ben je. we kunnen ons gehele leven lijden om een gedachte die misschien niet waar is (byron katie).
expeditie westerwolde 