met de vroege lentezon in mijn gezicht en onder het genot van een kopje koffie mag ik deze keer hans elbersen interviewen, over zijn werkzaamheden in muziek en theater maar vooral over zijn hoedanigheid als jazzmuzikant.
eén van de eerste dingen die hans me vertelt is dat hij, omdat hij ook parttime manager is van de muziekschool in de klinker, blij is dat hij een link kan zijn tussen dit theater en de harbour jazzclub waar hij jazzjamsessies organiseert. deze sessies zijn naar het voorbeeld van de jamsessies in amsterdam waar hans het grootste deel van zijn leven heeft doorgebracht. sessies die niet alleen voor de muzikanten zijn bedoeld maar ook voor het publiek aangenaam zijn om naar te kijken en luisteren. er is een lijst met solisten en een lijst met muzikanten voor de ritmesectie, variërend van gevorderde tot beginnende artiesten, zodat de muzikanten elkaar kunnen afwisselen per zondag en elke keer weer een muzikaal aantrekkelijk en gevarieerd programma neer kunnen zetten.
hans’ eigen muzikale carrière begon op zijn achtste met blokfluitles maar na het horen van de beatles wist hij dat hij gitaar wilde spelen. het liefst was hij na school dan ook professioneel muzikant geworden maar zijn ouders zagen daar geen brood in en het werd een studie rechten.
in de jaren 70 van de vorige eeuw was hans medeoprichter van de band spargo en was zanger en gitarist in het amsterdamse circuit.
in de jaren 80 ging hij zich verdiepen in jazz en dan voornamelijk in geïmproviseerde zang en muziek. hij herinnert zich het moment waarop hij voor het eerst pianist thelonious monk hoorde en werd gegrepen door deze muzieksoort. hans omarmde deze nieuwe liefde en ging er fanatiek mee aan de gang, zoals hij dat met al zijn passies in zijn leven heeft gedaan.
hij luisterde veel naar jazzzangers van ella fitzgerald tot dinah washington en van sinatra tot mel tormé, maar ook is hij groot liefhebber van al jarreau, voor hem een link tussen de popmuziek en jazz. ook bobby mcferrin is een idool en hans kwam steeds meer bij de improvisatie terecht. naast het zelf zingen ging hij ook improvisatie zang doceren en in die hoedanigheid kwam hij in frankrijk terecht waar hij zijn vrouw anke leerde kennen. in 2001 verhuisden zij samen naar wedde voor de rust en de ruimte maar er is sindsdien veel creativiteit bij gekomen.
in de jaren 90 heeft hans nog meer nieuwe passies ontdekt, en wel die voor acteren en het theater. na het spelen van gastrollen in onder andere ‘goede tijden, slechte tijden’, ‘onderweg naar morgen’ en de speelfilm ‘op zoek naar Eileen’ richtte hij in 2007 de theatergroep ‘amuse’ op, een leer/spelproject voor amateurs uit de regio, en in het seizoen van dat zelfde jaar werd hij artistiek leider van de muziektheaterproductie ‘occis’.
sinds 2001 ontwikkelde hans grote theaterproducties zoals opera’s, het straattheaterfestival ‘waterbei’ en ‘scènes uit mozart’s leven’ dat werd opgevoerd in verschillende kerken en theaters in groningen en drenthe.
maar zoals hans zegt: ‘eens een muzikant, altijd een muzikant’. ook hier in het noorden trad hans weer toe tot een bandje, ditmaal als zanger en pianist van het westerwolds jazz collectief.
leo janson leerde hij kennen tijdens het verbouwingsproject van de burcht in wedde, waarin ze samenwerkten. toen hij vorig jaar hoorde dat leo en wilbert brasserie lijn3 hadden omgetoverd tot de harbour jazzclub, was hij meteen enthousiast. samen met programmeur wiranda bloemhof wil hans de komende tijd structuur en vorm geven aan de jamsessies op de vrijdagavond, en natuurlijk ook zelf muzikaal zijn steentje bijdragen.
expeditie westerwolde 