kind onder de kinderen: noorderpoortmedewerker henk marrink
dat de harbourclub winschoten en de campus noorderpoort winschoten dikke vrienden zijn is genoegzaam bekend. maar dat het bedrijf en de onderwijsinstelling les geven aan mbo-studenten in elkaars organisatie wellicht nog niet. vele leerlingen van het mbo van de opleiding servicemedewerker houden deels hun leslokaal in de harbourclub. daar krijgen zij les van eigen docenten en van de ondernemers van de club.
vandaag lunch ik met noorderpoortmedewerker en mede-initiatiefnemer van dit project, henk marrink (kolham, 1964). henk, geboren uit een arbeidersgezin en uit een rood nest, volgde na de middelbare school de hotelschool in groningen en daarna de bakkersopleiding. een meer theoretische en hogere opleiding werd van huis uit niet gestimuleerd. iets met je handen doen, was goed genoeg, zo redeneerden zijn ouders. als instellingskok van een woongemeenschap voor mensen met een verstandelijke beperking kwam hij in aanraking met de bewoners. zij hielpen onder andere in de keuken. dit had meer zijn belangstelling dan het koken zelf. daarom volgde hij de verpleegkundige opleiding. via een omzwerving als cursusleider om mensen die langdurig uit het arbeidsproces waren geraakt weer te enthousiasmeren, verzorgde hij horeca-trainingen.
dat enthousiasmeren is de rode draad in het leven van henk. anderen inspireren en het gevoel geven dat zij de moeite waard zijn. in de avonduren haalde hij zijn onderwijsbevoegdheid en kwam zo’n vijfentwintig jaar geleden bij het noorderpoort terecht. als facilitair manager en docent. een fantastische stap waar hij tot op de dag van vandaag geen spijt heeft gehad. hij geniet van het feit dat hij een radertje kan zijn in de vorming van leerlingen. om ze te inspireren en te begeleiden bij het vinden van hun eigen talenten. om ze te vormen tot mensen die zich weten staande te houden in de maatschappij en het gevoel hebben dat ze er toe doen. “elk kind is een parel en die moet af en toe goed worden opgepoetst.”
henk is trots om voor het noorderpoort te mogen werken. een goed georganiseerde en sociaal bewogen werkgever die luistert naar zijn studenten en werknemers. getuige het feit dat management en directie frequent de peilstok in de organisatie steken en met leerlingen om tafel gaan om hun tevredenheid over de organisatie te toetsen. en er ook iets mee te doen.
ook het feit, dat henk een jaar onbetaald verlof mocht nemen, om zijn grote wens, lesgeven op curacao, te verwezenlijken. het noorderpoort ziet zijn studenten als klanten. het kind bepaalt zijn toekomst, het noorderpoort faciliteert en zet zich daarvoor in. de school stelt hoge eisen. soms mag het nog een tandje strakker, volgens henk.
het feit dat henk juist in oost-groningen aan de slag is gegaan is geen toeval. “je gunt mensen in de regio dat ze zich bewust worden van hun eigen kwaliteiten. het motto: het was niks, het is niks en het wordt niks moet er echt uit. wij proberen met ons team binnen het noorderpoort onze leerlingen vertrouwen te geven. dat ze dromen mogen najagen en dat ze er echt toe doen. wanneer ouders dagelijks bezig zijn om hun hoofd boven water te houden, moet het noorderpoort deze stimulerende en verantwoordelijke rol nemen.
momenteel is henk zorgcoördinator voor leerlingen met complexere zorg. daarvan zijn er veel in dit gebied. het regelen van zorg voor kinderen uit ontwrichte thuissituaties die overbelast zijn en kinderen/studenten/leerlingen die sociaal-emotioneel niet stabiel zijn.
samen met een sterk team werken zij dagelijks met niet aflatende energie aan het begeleiden van alle leerlingen. “het geeft mij een enorme energie wanneer een leerling vooruit gaat, succesvol is op stage of uiteindelijk een diploma heeft behaald. het ontroert mij enorm wanneer een leerling zegt dat hij trots is op zichzelf omdat hij een diploma heeft gehaald. ik kan nog elke dag bewondering hebben voor jonge mensen die stappen voorwaarts maken. dat zij successen boeken, hoe klein soms ook.”
maar de hulp kent ook zijn grenzen. wanneer een achttienjarige (of ouder) hulp niet toelaat, moet je als school soms besluiten om te stoppen. Dan moeten er eerst andere dingen gebeuren, andere zorg worden verleend, waar de school niet op is toegerust/Waarbij schoolgang even niet haalbaar is. “Maar we gooien de deur nooit dicht. We zeggen dan, dat de leerling op een later moment in zijn leven terug mag komen om het wel te proberen.”
“de samenwerking met de harbourclub winschoten zien wij als een geschenk. onze kinderen/Leerlingen/studenten komen de school uit en komen direct in aanraking met de praktijk. wij ervaren dat de ondernemers en medewerkers van de harbourclub dezelfde begeestering hebben als wij als opleidingsteam dat ook hebben. iedereen krijgt binnen het bedrijf een kans en wordt opgenomen in een team. leerlingen krijgen hier het gevoel “ik doe er toe”. en dat gebeurt niet overal. we zien het bedrijf als een verlengstuk van onze school. de harbourclub is een veilige plek. alle leerlingen hebben recht op een veilige omgeving met mensen om hen heen die echt inspireren.”
expeditie westerwolde 