de het of een
de vileine pen fileert onbedwingbaar
blootgelegde gedachten
schaamte gaat over wie ik ben
het schilderij, een bombastisch gespatelde impasto
raakt en verlaat me zoals de schoonheid van het kassameisje
de waarheid lijkt niet op mijn werkelijkheid
of zijn het de kramsvogels die de zomer sluiten
de tuin leegeten en samen met de zwaluw naar elders vliegen
en mij zo troosten
een gekromde rug toetst zich een weg naar eigen geluk
ik neem de jeugd kwalijk dat ze aan mijn leven voorbij gaan
zoals ik ooit ook mijn vader teleurstelde
fijne maand,
leo janson
expeditie westerwolde 