maandag 5 november maakt oldambt bekend wie de nieuwe burgemeester wordt.
terug naar oost-groningen. eindelijk… nu pas of nu al? in de auto zat hij over die vraag na te denken. maar op basis van alles, wat hem daar te wachten stond, kwam de verzuchting ‘eindelijk’ toch het dichtst bij zijn gevoel. daar, in oldambt, wachtte zijn nieuwe toekomst. de grote verantwoordelijkheid van burgervader zal op zijn schouders worden gelegd op het moment dat men hem de ambtsketen om doet. hij verheugde zich er op, hij was er klaar voor.
via de a7 reed zij de gemeente oldambt binnen. hoe symbolisch, de pijp van de toekomst was het eerste beeld van de gemeente dat ze uit haar gedachten haalde. zij zag een markant en betekenisvol pand vol mogelijkheden. zij nam zich voor zich snel door een ambtenaar te laten informeren over de plannen van de eigenaar.
links van hem glinsterde tussen het riet het water van het diepe oldambtmeer. in een flits schoten er woorden door haar hoofd, die zowel haar gedachten over haar nieuwe rol als haar nieuwe leven verrieden. kansen. ondernemen. varen. visitekaartje. weekendwandelingen…..
vol in de remmen bij de bocht van de blauwe roos kon hij zo over de beersterbrug de stad in rijden. maar hij wilde zijn ritje nog wat verlengen. oldambt opsnuiven, een diepe haal nemen, voordat hij de gemeentelijke diepte indook.
onder een strakblauwe hemel zag zij het landschap veranderen toen zij de snelweg richting de duitse grens toch weer vervolgde, bij nieuweschans er af, rechtsaf richting finsterwolde, mooi binnendoor. zij betrapte zichzelf op een vertwijfeling, die uitgestrektheid refereert ook nog zo aan vroegere tijden, barre tijden, zij had de afgelopen weken de nieuwe versie van de graanrepubliek er nog maar eens bij gepakt.
in deze nazomer staat de ennemaborgh er prachtig bij, over zijn schouder zoekt hij tevergeefs een glimp van maya, een schilderij van haar hangt al 20 jaar bij zijn schoonouders aan de muur, glimlachend geeft hij wat meer gas om snel daarna een bermmanoeuvre te maken voor een combiner die zich koning voelt en zich niets aantrekt van een burgervader in spe.
bij scheemda er weer op, de tijd dringt, er staat een afspraak in de halte democratie, het politiek honk waar het spel gespeeld gaat worden. wel een interessant stukje winschoten overigens, een historische omgeving, industrieel erfgoed, een oude haven en een paar onnavolgbare idioten die hun hart hebben verpacht aan die renselkade.
toch nog iets te vroeg, drinkt hij een kop koffie in de harbourclub, het kost hem moeite zich niet voor te stellen als de nieuwe burgermoeder, zo welkom voelde zij zich.
expeditie westerwolde 